- By Guest Writer
- Thursday, October 13th, 2016
“ನಮ್ ಬದುಕೇ ಒಂದು ಎಗ್ಸಾಮಿನಂತೆ. ಪಾಸು / ಫೇಲು ನಿರ್ಧರಿಸೋನು ಮೇಲಿದ್ದಾನೆ. ಎಲ್ಲಾ ಬಗೆಯ ಕ್ಲಿಷ್ಟಕರ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ನಾವು ಸದಾ ಸಿದ್ಧರಾಗೇ ಇರಬೇಕು.”
ಏ ನಿಲ್ಸು ನಿಲ್ಸು, ಅವತ್ತು ಬದುಕು ಒಂದು ಲಾಂಗ್ ರೈಡು ಅಂದೆ. ಇನ್ನೊಂದಿನ ಲೈಫು ಒಂಥರಾ ನಾವೇ ಮಾಡಬೇಕಾದ ಅಡುಗೆ ಅಂದೆ. ಇವತ್ತು ಈ ಥರ ಕತೆ ಬಿಡ್ತಾ ಇದ್ದೀಯಾ??!! After all, ಏನಂದ್ಕಂಡಿದ್ದೀಯಾ ಲೈಫು ಅಂದರೆ? ಹಿಂಗೇ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದರೆ ಅಣ್ಣಪ್ಪ, a taste of your own medicine ಎಂಬುವಂತೆ ನಿನ್ ಬಗ್ಗೇನೇ ಒಂದು ಬ್ಲಾಗ್ ಅಂಕಣ ಬರೆದು ನಿನಗೇ ಓದುವಂತೆ ಮಾಡಿ ಬಿಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ನೀವು ಪೆನ್ನು ಪೇಪರ್ ಕೈಗೆ ತಗೊಳ್ಳುವ ಮೊದಲು ಒಂದು ಮಾತು ಹೇಳಿ ಬಿಡ್ತೀನಿ: “ಹೆಂಗೋ ಇಷ್ಟನ್ನೇ ಓದಿದ್ದೀರಂತೆ. ಇದನ್ನೂ ಚೂರು ಮುಗಿಸಿಬಿಡಿ ಅತ್ಲಾಗೆ ಪುಣ್ಯ ಬರುತ್ತೆ”.
ಈ ಬಾರಿ ಯಾವುದೇ ಟ್ವಿಸ್ಟು ಟರ್ನುಗಳಿಲ್ಲದೇ ನೇರವಾಗಿ ವಿಷಯ ಪ್ರಸ್ತುತ ಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಈ ಅಂಕಣ ಎಗ್ಸಾಮ್ ಗಳ ಕುರಿತು. “ಅಯ್ಯೋ, ಎಗ್ಸಾಮಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಒಂದೇ ತಿಂಗಳಿರೋದು” ಅಂತ ಜ್ವರ ಬರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ 1st Rank ರಾಜು ಇಂದ ಹಿಡಿದು “ಏನು ಎಗ್ಸಾಮಾ? ನಾಳೆ ನಾ? ಸರಿ ಬಿಡು!” ಎನ್ನುವ ಗಡ್ಡಪ್ಪನವರೆಗೂ ಎಲ್ಲಾ ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸಿದ್ದೇನೆ ನಾನು. ಆದ್ದರಿಂದ ಎಗ್ಸಾಮ್ ಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯಲು ಅತ್ಯಂತ ಸೂಕ್ತವಾದ ವ್ಯಕ್ತಿ ನಾನೇ ಅಂತ ನನ್ನನ್ನು ನಾನೇ ಅವಿರೋಧವಾಗಿ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ. ಈಗಿನ ಪ್ರಜಾತಂತ್ರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲೇ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ತೂತು ಇದೆ ಅಂತೆ, ಇಲ್ಲೊಂಚೂರು ‘ಮಿಸ್ಟೀಕ್’ ಆದರೆ ಏನೂ ಆಗಕಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಸರಿ, ಎಲ್ಲಾ ಆಯ್ತು, One fine day, ಬಹಳ ದಿನಗಳಿಂದ ಎಗ್ಸಾಮ್, ಎಗ್ಸಾಮ್ ಅಂತ ತಲೆ ಕೆಟ್ಟು ಗೊಬ್ಬರ ಆಗೋಗಿದೆ. ಹೆಂಗೂ ಈ ಗೊಬ್ಬರದಿಂದ ತಲೆ ಕೂದಲಂತೂ ಬೆಳೆಯೋದಿಲ್ಲ, ಸುಮ್ಕೆ ಯಾಕೆ ಟೆನ್ಶನ್ನು, ಬರೆದು ಬಿಡೋಣ ಅಂತ ಪೇಪರ್ ಪೆನ್ ಹಿಡಿದು ಕುಳಿತುಕೊಂಡೆ. ನನ್ ಮಗಂದ್ ಹತ್ತಿರತ್ತಿರ 20 ನಿಮಿಷ ಏನು ಬರಿಬೇಕು ಅಂತ ತೋಚಲೇ ಇಲ್ಲ. ಲವ್ ಮಾಡಿರುವ ಅಥವಾ ಮಾಡ್ತಾ ಇರುವ ನಮ್ ಹುಡುಗರೂ ಕೂಡ ತಮ್ಮ ಮೊದಲ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರ ಬರೆಯಲು ಇಷ್ಟೊಂದು ಸಮಯ ತಗೊಂಡಿರಲ್ಲ ಅಂತ ಅನಿಸುತ್ತಪ್ಪ. ಹೋಗಲಿ ಬಿಡಿ, ಲವ್ ಮಾಡೋರನ್ನ ನಾವ್ಯಾಕೆ ಇಲ್ಲಿ ಡಿಸ್ಟರ್ಬ್ ಮಾಡೋದು? ನಾ ಎಲ್ಲಿದ್ದೆ? ಆ, ಎಗ್ಸಾಮ್ ಅಂಕಣ ಅಂತ ಪೆನ್ನು ಪೇಪರ್ ಕೈಲಿ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ಕೂತಾಗ ಹಿಂಗೇ ಬೇಡದಿರೋ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಬಂದು, ಬೇಕಿರೋ ಉತ್ತರಗಳು ಹೊಳೆಯಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅಗಳಗಳಗಳಗಳೋ, Déjà vu, ಹಿಂಗೇ ಸೇಮ್ ಟು ಸೇಮ್ ಎಗ್ಸಾಮ್ ಹಾಲಿನಲ್ಲಿ blank ಆಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ತಾ ಇದ್ದನಲ್ಲಾ, ಹಂಗೇ ಆಯ್ತಲ್ಲಾ ಗುರುವೇ, ಇದೆಂಥಾ ಕಾಕತಾಳೀಯ ಎಂದೆನಿಸಿತು. ಕಾಲೇಜ್ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಥರದ ಎಗ್ಸಾಮ್ ಸಂದರ್ಭಗಳಿಗಾಗಿಯೇ ಅಂತ ನಾನೊಂದು ‘ಟ್ರಿಕ್’ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಹೆಚ್ಚು ಕಮ್ಮಿ ಯಾವ ಉತ್ತರವೂ ಹೊಳೆಯದೇ ಇದ್ದರೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಪತ್ರಿಕೆ ಮುಗುಚಾಕಿ (ಉಲ್ಟಾ / ಬೋರಲು ಮಾಡಿ) ಒಂದು ಎರಡು ನಿಮಿಷ ಶಾಂತವಾಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅಂತ. ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಏನೂ ಇಲ್ಲದ ಡಬ್ಬಾ ಪಿಚ್ಚರ್ ಗಳು ಬಾಕ್ಸ್ ಆಫೀಸ್ ಕೊಳ್ಳೆ ಹೊಡೆಯುವಂತೆ, ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬಾರದ ಅಯೋಗ್ಯರೆಲ್ಲಾ CM / PM ಆಗುವಂತೆ, ನಮ್ ಈ ಐಡಿಯಾ ಕೂಡ ಸುಮಾರು ಸಲ work ಆಗ್ತಿತ್ತು. ಅದರನ್ವಯ ಮೂರು ನಾಲ್ಕು ದಿನ ನನ್ನ ಪೆನ್ನು ಪೇಪರ್ ಎಲ್ಲಿಟ್ಟಿದ್ದೀನಿ ಅಂತಲೂ ನೋಡಲಿಲ್ಲ. Let’s take a fresh start ಎಂಬುವಂತೆ ಪುನಃ ಅಂಕಣ ಶುರು ಮಾಡಿದೆ. ಹಲವು ಕಥೆಗಳು ನಾ ಮುಂದು ತಾ ಮುಂದು ಅಂತ ನಿಂತಿದ್ದವು.
ನಾನು LKG ಓದಿಲ್ಲ, ಒಂದೇ ಸಲ UKG ಇಂದ ಆಟ ಶುರುವಾಗಿದ್ದು. ಆಗೆಲ್ಲಾ ಎಗ್ಸಾಮುಗಳಿದ್ವಾ ಇಲ್ವಾ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ನೆನಪಿಲ್ಲ. ನೆನಪಿರೋದು ಮೂರನೇ ಕ್ಲಾಸು. ಆಗಿನ್ನೂ ಹೊಸದಾಗಿ ಮಾಕಮ್ಸ್ ಸ್ಕೂಲ್ ಸೇರಿದ್ದೆ. ಎಲ್ಲವೂ ಹೊಸತು, ಎಲ್ಲರೂ ಹೊಸಬರು. ಸಾಲದ್ದಕ್ಕೆ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮದಿಂದ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಮೀಡಿಯಂಗೆ ವರ್ಗಾವಣೆ. ಒಂದೊಂದು ಸಲ ಆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಪಾಠಗಳ ಹೆಸರೇ ನೆನಪಿರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿ ಕೊಟ್ಟಿರೋದನ್ನು ಬರೆದು ಕಲಿಯುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ‘ಉಸ್ಸಪ್ಪ’ ಎನಿಸುವಂತೆ ಸಾಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಮೊದಲೇ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮದಿಂದ ಬಂದಿದ್ದರ ಎಫೆಕ್ಟು ಸೇರಿ, ಎಲ್ಲಿ ಫೇಲಾಗಿಬಿಡುತ್ತೇನೋ ಅಂತ ಓದಿದ್ದೇ ಓದಿದ್ದು. ಅದು ಬೇರೆ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆ ಅಲ್ವಾ, ಹಾಗಾಗಿ 80-90 ಅಂಕಗಳಿಗೆ ಕೊರತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇಂತಿಪ್ಪ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಾನು ಒಂದು ದಿನ ಎಗ್ಸಾಮ್ ಬರೆಯುವಾಗ ಹಾಳೆ ಖಾಲಿಯಾಯಿತು. Additional sheets ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದೆಂಬ ವಿಷಯವೇ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಆಗ. ಮಿಸ್, ಮಿಸ್, ಪೇಪರ್ ಖಾಲಿ ಆಯ್ತು ಮಿಸ್, ಏನ್ ಮಾಡೋದು ಮಿಸ್ ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ. ಆಗ ನಮ್ ಮಿಸ್ ಬಂದವರೇ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಹಾಳೆ ಕೊಟ್ಟು ಹೋದರು. ಇನ್ನೊಂದು ಸೈಡ್ ಮಾಹಿತಿ, ಆಗಲೇ ಒಂದಿಬ್ಬರು ಲೈಟಾಗಿ ನಮ್ ‘ಕ್ರಷ್ ಲಿಸ್ಟ್’ಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ₹2 ನಟರಾಜ ಪೆನ್ಸಿಲ್ ಚೆನ್ನಾಗೋ, ₹3 ಅಪ್ಸರಾ ಪೆನ್ಸಿಲ್ ಚೆನ್ನಾಗೋ ಅಂತ debate ಮಾಡುವ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕೂಡ ‘ಕ್ರಷ್ ಲಿಸ್ಟ್’ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು ನೋಡಿ. ಆದರೆ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ತೀರಾ ಗಮನ ಹರಿಸುವಷ್ಟು ಇನ್ನೂ ದೊಡ್ಡವನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ವಿಶೇಷ ಏನೆಂದರೆ ಆ ದಿನ additional paper ತಗೊಂಡೆ ಅಂದ್ನಲ್ಲಾ, ಅವತ್ತು ನಮ್ ಕ್ರಷ್ ಒಬ್ಬಳು ‘ಏನೋ ಅರುಣ ನೀನು?! Additional paper ತಗೊಂಡಾ?!’ ಅನ್ನೋ ಲುಕ್ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಳು. ನಾನು ತೀರಾ ‘ಬುದ್ಧಿವಂತ’ ಅಂತ ಅವತ್ತು ಆಕೆಗೆ ಅನಿಸಿತ್ತು ಅಂತ ಕಾಣುತ್ತೆ. ಯಾಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ‘ಬುದ್ಧಿವಂತ’ ಅನಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಫೀಲಿಂಗ್ ತುಂಬಾನೇ ಕಿಕ್ ಕೊಡ್ತಾ ಇತ್ತು. ಅದೇ hangover ಅಲ್ಲಿ ಏನೇನೋ ಬರೆದುಕೊಂಡು ಹೆಂಗೆಂಗೋ ಇಸ್ಕೂಲ್ ಪಾಸ್ ಮಾಡಿ ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಬಂದು ಬಿದ್ವಪ್ಪಾ.
ಒಂದೊಮ್ಮೆ ನಾಗತಿಹಳ್ಳಿ ಚಂದ್ರಶೇಖರ್, ಸುನೀಲ್ ಕುಮಾರ್ ದೇಸಾಯಿ, ಶಿವಮಣಿ ಇವರೆಲ್ಲಾ 100 days, 200 days, ಓಡಿದಂತ ಹಿಟ್ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. 2010 ರ ನಂತರ ಅವರ ಯಾವುದೇ ಚಿತ್ರಗಳು ಜನರ ಮನದಲ್ಲಿ ಉಳಿಯೋದಿರಲಿ, ಅವರ ಚಿತ್ರಗಳು ಬಂದವು ಅಂತ ಹಲವರಿಗೆ ಗೊತ್ತೇ ಆಗಲಿಲ್ಲ. No offense to these people, honestly. ಹೈಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಬಂದು ನಮ್ ಕಥೆ ಕೂಡ ಹಿಂಗೇ ಆಗಿತ್ತು. ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸಲೀಸಾಗಿ 1st Rank ಬರುತ್ತಿದ್ದ ನಾನು 1st Class ನಲ್ಲಿ ಪಾಸ್ ಮಾಡಲು ಕೂಡ ಪರದಾಡುವಂತಾಯಿತು. Science, Maths ಮೂರು ಭಾಗಗಳಾಗಿ, ಇನ್ನೂ Social Studies ನಾಲ್ಕು ಭಾಗಗಳಾಗಿ survive ಆಗೋದೇ ದುಸ್ತರವಾಯಿತು. ಮತ್ತು ಆಗ ಬೇರೆ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಹೃದಯ ಪರ ಪರ ಕೆರೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಅಣಿಯಾಗಿ ‘ಫೀಲ್ಡ್’ಗೆ ಬೇರೆ ಇಳಿದಿದ್ವಿ. ಎಲ್ಲಾ ಮಿಕ್ಸ್ ಆಗಿ ಎತ್ಲಾಗೆ ಪಲ್ಟಿ ಹೊಡೆದರೂ ಅಂಕಗಳು 70 ದಾಟುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸರಿ ಬಿಡಪ್ಪ, ಶಿವ ಇಟ್ಟಂಗೆ ಆಗುತ್ತೆ ಅಂತ ಆಗಿಂದ ನಾನು ಓದಿನ ಬಗ್ಗೆ expectations ಬಿಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟೆ. “ಪ್ರಯತ್ನ ನೀನು ಮಾಡು, ಫಲದ ಚಿಂತೆ ನನಗೆ ಬಿಡು” ಅಂತ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ ಹೇಳಿರುವಂತೆ “ಎಷ್ಟಾಗುತ್ತೋ ಅಷ್ಟು ಓದೋದಪ್ಪಾ, ಫೇಲಾದರೆ ತಪ್ಪು ನಮ್ದಾ ಅಪ್ಪಾ?” ಅನ್ನೋದೇ ನಮ್ ಘೋಷವಾಕ್ಯವಾಯಿತು.
PUC ಅಂದರೆ Please U, C ಅಂತ ಒಂದು ಪಿಚ್ಚರ್ ಬಂದಿತ್ತು. PUC ಓದುವಾಗ ಹೆಚ್ಚು ಕಮ್ಮಿ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಕೂಡ ಅದೇ ಆಗಿತ್ತು ಅನ್ನಿ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 6.15am ಗೆ ಶುರುವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಟ್ಯೂಷನ್ ಗೆ 5 ಗಂಟೆಗೇ ಎದ್ದು, ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ರೆಡಿ ಆಗಿ, ಸೈಕಲ್ ತುಳಿದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮನೆಯಿಂದ ಟ್ಯೂಷನ್, ಅಲ್ಲಿಂದ ಕಾಲೇಜ್, ಕ್ಲಾಸ್ ಮುಗಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಎರಡು ಟ್ಯೂಷನ್, ಎಲ್ಲಾ ಮುಗಿಸಿ ಕೊನೆಗೆ ಮನೆಗೆ, ಹೀಗೆ ಅಲ್ಲಿಂದಿಲ್ಲಿಗೆ, ಇಲ್ಲಿಂದಲ್ಲಿಗೆ ಸೈಕಲ್ ತುಳಿದಿದ್ದಕ್ಕಿಂತ PUC ಪಾಸ್ ಮಾಡಲು ಸೈಕಲ್ ಹೊಡೆದಿದ್ದೇ ಜಾಸ್ತಿ ಎನ್ನಬಹುದು. ಅತ್ತ Differentiation – Integration, ಇತ್ತ Organic / Inorganic Chemistry. ಒಂದು ಕಡೆ Geometrical Optics, ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ Botany / Zoology. ನಾಲ್ಕೂ ದಿಕ್ಕಿನಿಂದ ನಾಲ್ಕು ಸಬ್ಜೆಕ್ಟ್ ಗಳು ಒತ್ತರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದು ಯಾವುದು ಓದೋದು, ಯಾವುದು ಬಿಡೋದು ಅನ್ನೋ ಹಂಗಾಗಿತ್ತು. ಜೊತೆಗೆ ನಮ್ ಕಾಲೇಜ್ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಲ್ಲುವ ‘ಎಕಸ್ಟ್ರಾ ಜವಾಬ್ದಾರಿ’ ಬೇರೆ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲದರ ಮಧ್ಯ PUC Mid Term ಎಗ್ಸಾಮಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ದಿನ, ಏನು ಬರೆಯೋದು ಅಂತ ಗೊತ್ತೇ ಆಗದೇ ಗೋಡೆ ನೋಡುತ್ತಾ ಕಾಲ ಕಳೆದೆ. ನನ್ನ ಬದುಕಿನ One of the longest hours ಎನ್ನುವಂಥ ಫೀಲ್ ಆಗಿದ್ದು ಆ ದಿನ. ಹೋಯ್ತು, ಎಲ್ಲಾ ಹೋಯ್ತು ಅಂತ ವಿಧಿಯಿಲ್ಲದೆ ಎದ್ದು ಬಂದಿದ್ದ ಆ ಮಟ್ಟದ disastrous ಪೇಪರ್ ಗೆ 4 ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ಬಂದಿದ್ದು ನೋಡಿ ನಗುವುದೋ ಅಳುವುದೋ ನೀವೇ ಹೇಳಿ ಎನ್ನುವಂತಾಗಿತ್ತು. ಸಾಕಪ್ಪ ಪಿಯುಸಿ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಆಚೆ ಹೋದರೆ ಸಾಕು ಅಂತ ಓದಲು ಸೈಕಲ್ ತುಳಿದು ಹೆಂಗೋ JNNCE ತೀರವನ್ನು ತಲುಪಿದ್ದೆ.
Engineering ಶುರುವಿನಲ್ಲೇ Happy Days ಚಿತ್ರ ನೋಡಿ, ಓಹೋ Engineering ಅಂದರೆ ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಇರುತ್ತಾ ಅಂದ್ಕೊಂಡು ಖುಷಿಯಾಗಿ ತುಂಗಾ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ವಿ. ಆಮೇಲೆ ಗೊತ್ತಾಯ್ತು, ಮೂರು ಲೋಕ ಪಲ್ಟಿ ಹೊಡೆದು ಬಂದರೂ ಮೆಕ್ಯಾನಿಕಲ್ ಬ್ರ್ಯಾಂಚ್ ನಲ್ಲಿ ತಮನ್ನಾ ಥರ ಸಹಪಾಠಿ ಸಿಗೋದು ಪಕ್ಕಕ್ಕಿರಲಿ, ನಮ್ ಕೈ ಬೆರಳುಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಸಂಖ್ಯೆಯ ಹುಡುಗಿಯರಿದ್ದರೆ ಅದೇ ಹೆಚ್ಚು ಅಂತ. Jokes aside, Mechanical Branch ಒಂಥರಾ Boys College, ಸಿನಿಮಾ Crew, Royal Enfield Bike Riders, Army Camp ನ ಹಾಗೆ. ಎಲ್ಲಾ ಬರೀ ಹುಡುಗರೇ ಇರೋದರಿಂದ, ನಮ್ಮ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಅದೇನೋ ಒಂದು ಬಗೆಯ ಸ್ಟ್ರಾಂಗ್ ಬಾಂಧವ್ಯ ಮೂಡಿರುತ್ತದೆ, ಓನ್ಲಿ ಸಿಂಗಲ್ ಮೀನಿಂಗ್. ಅದೇನೇ ಆದರೂ, ಸ್ಕೂಲು, ಕಾಲೇಜು, ಆಫೀಸು, ಬಸ್ / ರೈಲು ಪ್ರಯಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿಯರು ಇದ್ದರೆ ಅದರ ರಂಗೇ ಬೇರೆ. ಅದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ, ನಾವೋ, ಮಠ ಚಿತ್ರದ ಶಶಿಧರ ಭಟ್ಟರ ಥರ “ನಮ್ಮದಲ್ಲದ ಹುಡುಗಿಯರೆಲ್ಲಾ ನಮ್ ಹುಡುಗಿಯರೇ” ಅಂತ Ad Block, CS Block, ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಫೀಲ್ಡು, ಕ್ಯಾಂಟೀನ್ ಹತ್ತಿರ, ಬಸ್ ಶೆಲ್ಟರ್ ಹೀಗೆ, ಸಿಕ್ಕ ಸಿಕ್ಕ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಒನ್ ಸೈಡ್ ಲವ್ ಶುರು ಹಚ್ಕೊಂಡಿದ್ವಿ. Brainy is the new sexy ಅಂತ ಚೆನ್ನಾಗಿರೋ ಪ್ಲಸ್ ಯರ್ರಾಬಿರ್ರಿ ಓದುವ ಹುಡುಗಿಯರು ಸಿಗಬಹುದು ಅಂತ ಲೈಬ್ರರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೂ ಇದೆ!! ಓ ಸಾರಿ, ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಎಗ್ಸಾಮ್ ಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಂತ ಹೊಸ ಪ್ಯಾರಾ ಶುರು ಮಾಡಿದೆ, ನೋಡಿದರೆ ಬೇಡದ ವಿಷಯಗಳೇ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟೆ. ಇರಲಿ ಬಿಡಿ, ಅಂತ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಏನೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ, ನಮ್ ಉತ್ತರ ಪತ್ರಿಕೆ ಕೂಡ ಹೀಗೇ ಇರುತ್ತೆ, ಅಲ್ಲಿ ಬೇಕಿದ್ದಕ್ಕಿಂತ, ಬೇಡದ್ದೇ ಹೆಚ್ಚು.
ಕಾಲೇಜು ಲೈಫಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಹಗರಣಗಳು ಆದರೆ ಏನಾಗುತ್ತೆ? ಭಾಗಶಃ ಎಗ್ಸಾಮ್ ಗಳು ಅಷ್ಟ್ರಲ್ಲೇ ಜಸ್ಟ್ ಪಾಸು, ಕೆಲವು ಪಾಸು, ಮತ್ತೆ ಕೆಲವು ಫೇಲು. ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಓದಿರುವ ಯಾರಿಗೇ ಆದರೂ ಪ್ರತಿ ಸೆಮಿಸ್ಟರ್ ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಥವಾ ಎರಡು – ಮೂರು deadly subject ಇರುತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ವಿಷಯ ಗೊತ್ತೇ ಇರುತ್ತೆ. BTD, ATD, MOM, DOM, KOM, HMT, Design 1, Design 2, ಇತ್ಯಾದಿಯಾಗಿ ಹೆಸರು ಕೇಳಿದರೆ ನಡುಕ ಹುಟ್ಟುವಂಥ ಸುಮಾರು subject ಗಳು ನಮಗೂ ಇದ್ದವು. ಎಲ್ಲಾ ಬಿಟ್ಟು ನಾವು TechZone, MEA, ಚಿರಂತನ ಅಂತ ಓಡಾಡೋದರಲ್ಲಿ, ಕಿರು ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಮಾಡೋದರಲ್ಲಿ, ‘ಚಿತ್ರ-ಕಥೆ’ಗಳನ್ನು ಎಡಿಟ್ ಮಾಡೋದರಲ್ಲಿ full busy. ನಮ್ ಎಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಬದುಕನ್ನು ಅಂಕಿಗಳಲ್ಲಿ ವರ್ಣಿಸೋದಾದರೆ 35+15=50 ಎನ್ನಲಡ್ಡಿಯಿಲ್ಲ. ಕ್ಲಾಸಿನ ಅಟೆಂಡೆನ್ಸ್ ಗಿಂತ ವೀರಭದ್ರೇಶ್ವರ, ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ, HPC, ಲಕ್ಷ್ಮಿ, ಮಾಡರ್ನ್, ಮಂಜುನಾಥ ‘ಟೇಟ್ರು’ಗಳಲ್ಲೇ ನಮ್ ಹಾಜರಿ ತುಸು ಜಾಸ್ತಿ ಇತ್ತು ಎನ್ನಬಹುದು. ಇದೆಲ್ಲದರ ಸೈಡ್ ಎಫೆಕ್ಟ್ ಎಂಬುವಂತೆ
“ಎಗ್ಸಾಮು ಹಾಲಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಪರಮಾತ್ಮ,
ಮಾರ್ನಿಂಗು ಷೋಗೆ ಹೋಗು ಕಂದ ಅಂತಾನೆ ”
ಎಂಬುವ ಭಟ್ಟರ ಸಾಲುಗಳು ನಮಿಗೋಸ್ಕರನೇ ಬರೆದಿದ್ದಾರೇನೋ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಯಾವಾಗಲೂ ಮಜಾ ಮಾಡ್ತಾ ಇರಬೇಕು ಅಂದರೆ ಆಗಲ್ವಲ್ಲಾ, ಅದಿಕ್ಕೆ ಎಗ್ಸಾಮ್ ಬಂತೆಂದರೆ ‘ಎಂಟರ್ಟೈನ್ಮೆಂಟ್ ಸನ್ಯಾಸ’ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ತಾ ಇದ್ವಿ. ಒಂದು ಕಡೆ ಇಂದ ಎಲ್ಲಾ ಬಂದ್, ಉಸಿರಾಡೋಕೆ ಎಷ್ಟು ಬೇಕೋ, ಅಷ್ಟು ಮಾತ್ರ ಎಂಟರ್ಟೈನ್ಮೆಂಟ್. ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಿದ್ದಾಗ ಎಗ್ಸಾಮ್ ನಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ‘ಹಗರಣ’ ಮಾಡದೇ ಇರುತ್ತಿದ್ವಾ? I mean, ಕಾಪಿ ಹೊಡೆಯೋದು, ಚಿಟ್ಸ್ ಇಡೋದೆಲ್ಲಾ ಅಲ್ಲಾ, ಸುಕ್ಕಾ ಸೂರಿ ಸ್ಟೈಲಲ್ಲಿ ಹೇಳೋದಾದರೆ ‘ಲಲಿತಕಲೆ’ಗಳು ಲಯಬದ್ಧವಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ನಮ್ ಕಾಲೇಜಿನ ಕ್ಲಾಸ್ ರೂಮ್ ಗಳ ಇನ್ನೊಂದು ವಿಶೇಷತೆ ಏನೆಂದರೆ ಮೇಷ್ಟ್ರುಗಳು ಪಾಠ ಮಾಡಲು ಬೋರ್ಡ್ ಕೆಳಗೆ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಅರ್ಧ ಅಡಿ ಎತ್ತರ ಕಟ್ಟೆ ಇತ್ತು. ಜಾಗ ಉಳಿಸಬೇಕು ಅಂತ ಅಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಒಂದು ಬೆಂಚ್ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಗ್ರಹಾಚಾರ ಸರಿ ಇಲ್ಲದ ಒಬ್ಬನು ಎಗ್ಸಾಮ್ ಹಾಲ್ ನಲ್ಲಿ ‘ಗೋಡೆ-ಭಾಗ್ಯ’ ಯೋಜನೆಯ ಫಲಾನುಭವಿ.
ನಾನು ಯಾವಾಗಲೂ ನನಗೆ ಎಷ್ಟು ಗೊತ್ತಿದೆಯೋ ಅಷ್ಟು ಬರೆದು ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ಎದ್ದು ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆಮೇಲೆ ನಮ್ ‘ದೂಧ್ ಅರುಣ’ ಹೇಳಿದಾಗಿಂದ ಬರೆಯೋದು ಏನಾದರೂ ಇರಲಿ, ಇಲ್ಲದಿರಲಿ, ಮೂರು ಗಂಟೆ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಮಾತ್ರ ಆಚೆ ಬರಬೇಕು ಅಂತ ಅಲ್ಲೇ ಗೋಡೆ, ಗಡಿಯಾರ, ಬೋರ್ಡು ನೋಡ್ಕೊಂಡು ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಾವು ಕಾಪಿ ಹೊಡಿಬಾರದು ಅಂತ ಒಂದು ಬೆಂಚಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರನ್ನು ಮಾತ್ರ ಕೂರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. EC, EEE, TC similar branch ಗಳು. ಆದ್ದರಿಂದ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ತಲೆ ಓಡಿಸಿ ಯಾವಾಗಲೂ irrelevant branch ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಪಕ್ಕ ಬರುವಂತೆ seating arrangement ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ನಮ್ ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ಯಾವಾಗಲೂ CS, IS, EC ಬ್ರ್ಯಾಂಚ್ ಹುಡುಗ, ಹುಡುಗಿಯರು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಬೇರೆ ಬ್ರ್ಯಾಂಚ್ ಹುಡುಗಿಯರು ಪಕ್ಕ ಬಿದ್ದರೆ ಮುಗೀತು, Prestige ವಿಷಯ, ನಮಿಗೆ ಎಗ್ಸಾಮಲ್ಲಿ ಏನೂ ಬರಲ್ಲ ಅಂತ ಅವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಬಾರದು ಅಲ್ವಾ? ಅದಿಕ್ಕೆ ಏನೇನೋ ಬರೆಯುತ್ತಲೇ ಇರೋರ ಥರ ಡವ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು, ನಮ್ಮದು ಬರೆಯೋದು ಏನೇನಿದೆಯೋ ಎಲ್ಲಾ ಬೇಗ ಮುಗಿಸಿ ಕ್ಲಾಸ್ ರೂಮಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ನೋಡ್ಕೊಂಡು ಕುಳಿತಿರುತಿದ್ವಿ. ಹಾಗೆಯೇ ಮನದ ಬ್ಯಾಕ್ ಗ್ರೌಂಡಲ್ಲಿ
“ಓದ್ಕೊಂಡು, ಓದ್ಕೊಂಡು, ಓದ್ಕೊಂಡಿರು,
ಡೌಟಿದ್ರೆ ಹುಡುಗೀರ್ ನ ಕೇಳು ಗುರೂ”
ಸಾಲುಗಳು ರಿಪೀಟ್ ಆಗ್ತಿದ್ವು. ನಮ್ ಹುಡುಗ ಒಬ್ಬ “Life is really about making memories now and revising it later” ಎಂಬ WhatsApp status ಹಾಕಿದ್ದ. ಅದರ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತಾಗ, ಏನಪ್ಪಾ ನಮ್ದುಕೆ ಎಗ್ಸಾಮ್ ಹಾಲ್ ನಲ್ಲಿ ಕೂಡ ‘ಈಟೊಂದು’ ನೆನಪುಗಳಿವೆ ಅಂತ ಸೋಜಿಗವೆನಿಸಿತು.
“ಎಷ್ಟೊಂದು ಓದುವುದು ಬಾಕಿ ಇದೆ, ಎಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟು, ಹಿಮಾಲಯಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಉಲ್ಟಾ ನಿಂತ್ಕೊಂಡು ಬಿಡ್ಲಾ?”
ಸಾಕು ಬಿಡಪ್ಪಾ ಎಲ್ಲೋ ಒಂದು ಕಡೆ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕಿದೆ, ಹೀಗೆ ಆರಾಮಾಗಿ ಇದ್ದು ಬಿಡೋಣ ಅಂತ
“ಹೇಳ್ಕೊಳ್ಳೋಕ್ ಒಂದ್ ಊರು,
ತಲೆ ಮ್ಯಾಗೆ ಒಂದು ಸೂರು,
ಮಲಗಾಕೆ ಭೂಮ್ ತಾಯಿ ಮಂಚ,
ಕೈ ಹಿಡಿದೋಳ್ ಪುಟ್ನಂಜಿ,
ನಗ್ ನಗ್ತಾ ಉಪ್ಗಂಜಿ,
ಕೊಟ್ರಾಯ್ತು ರತ್ನನ್ ಪರ್ಪಂಚ”
ಎಂದು ಹಾಡು ಗುನುಗುವುದರೊಳಗೆ ಯಮಹಾ Fz ಬೈಕ್ ಬೇಕು, ಸೋನಿ ಟಿವಿ ಬೇಕು, ಗೂಗಲ್ ಪಿಕ್ಸೆಲ್ ಫೋನ್ ಬೇಕು, ಅದು ಬೇಕು, ಇದು ಬೇಕು, “ಬೇಕು ಬೇಕು ಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಬೇಕೂಫಾನೇ ನಾನು” ಅಂತ ಪ್ರಮೋಷನ್ ಎಗ್ಸಾಮ್ ಗಳಿಗೆ, Competitive Exam ಗಳಿಗೆ ತಯಾರಿ ನೆಡಿಸಿದ್ದೀನಿ. ಹೀಗೆ ಒಂದು ಎಗ್ಸಾಮ್ ಗೆ ಅಂತ ಮೊನ್ನೆ ರಾಜಧಾನಿಗೆ ರೈಲಲ್ಲಿ ಹೊರಟಾಗ, ಓದುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಹಿಂದೆ ಓದದೇ ಏನೆನೆಲ್ಲಾ ಮಾಡಿದೆ ಅನ್ನೋದನ್ನು ಬರೆದಿರುವೆ. ನಗುವುದೋ ಅಳುವುದೋ moment again for me. ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಓದಿ, ನಿಮಗೂ ನಿಮ್ ಶಾಲಾ / ಕಾಲೇಜು ನೆನಪುಗಳು ಉಮ್ಮಳಿಸಿ ಬಂದಿದ್ದರೆ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿ, ಕೆಲ ಕಾಲ ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯೋಣ. Appraisal, Competitive Exam Preparation, ಇಂಥವೇ ಏನಾದರೂ ಇದ್ದರೆ, ಚೆನ್ನಾಗಿ prepare ಆಗಿ, All the best. ಹಂಗೂ ಏನಾದರೂ ಡುಮ್ಕಿ ಹೊಡೆದರೆ, ಹೋಗ್ಲಿ ಬಿಡಿ, ನಮ್ ಭಟ್ಟರ ಕೆಳಗಿನ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಓದಿ, ಮತ್ತೆ ತಯಾರಿ ಶುರು ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಳಿ.
“ಫೇಲಾಗದವರುಂಟೇ ಚೊಂಬೇಶ್ವರ,
ಪಾಸಾಗಿ ಏನ್ ಮಾಡ್ಲಿ ಒಂದೇ ಸಲ”.
